-
1 νεῆνις
νεῆνις, ιδος, ἡ, att. u. dor. νεᾶνις, fem. zum Vorigen, jugendlich, jungfräulich; παρϑενικὴ νεῆνις, Od. 7, 20; subst., das Mädchen, Il. 18, 418. – Vgl. νεᾶνις.
-
2 παρθενική
παρθενική, ἡ, poet. statt παρϑένος, Jungfrau; Hom. u. Hesiod.; παρϑενικὴ νεῆνις, Od. 7, 20; Hes. O. 517. 697; Eur. El. 174 u. sp. D., wie Ap. Rh. 1, 671. 3, 5; eigtl. fem. von παρϑενικός, man ergänzt κόρη, vgl. Seidl. Eur. El. 174.
-
3 νεᾶνις
νεᾶνις, ιδος, ἡ, ion. νεῆνις, fem. zu νεανίας, jugendlich, das junge Mädchen, die Jungfrau; ἀμφίπολοι χρύσειαι, ζωῇσι νεήνισιν εἰοικυῖαι, Il. 18, 418; παρϑενικῇ εἰκυῖα νεήνιδι, Od. 7, 20; Pind. P. 9, 32; Aesch. Prom. 706 Eum. 917; Soph. Ant. 780; Eur. oft.
См. также в других словарях:
παρθενικός — ή, ό / παρθενικός, ή, όν, ΝΑ [παρθένος] αυτός που ανήκει, αναφέρεται ή αρμόζει σε παρθένο, σε κορίτσι, ο κοριτσίστικος νεοελλ. 1. συνεκδ. αυτός που συμβαίνει ή γίνεται για πρώτη φορά («παρθενικό ταξίδι») 2. μτφ. αγνός, ηθικός («όπου χε σαν… … Dictionary of Greek
